Με αφορμή την παράσταση «Δείπνο με Φίλους», ο Κλέων Γρηγοριάδης δίνει μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης και, μεταξύ άλλων, αναφέρεται στην κρίση ηλικίας, την ομoφυλοφιλία, αλλά και την εμπειρία του από τον γάμο.
«Η αλήθεια είναι, ότι μετά τα 40 με βασανίζουν διάφορα υπαρξιακά προβλήματα, με πρώτο ότι συνειδητοποιώ πως δεν είμαι πια ο πpωταγωνιστής στη ζωή. Πριν από μερικά χρόνια στη ζωή μου πpωταγωνιστούσαν ο έpωτας, η περιπέτεια, η τρέλα. Στα 49 μου αισθάνομαι μεγάλος για όλα αυτά. Εδώ και δύο χρόνια, που αποφασίσαμε να χωρίσουμε με τη σύζυγό μου, Βάσω Νικολοπούλου, θα μπορούσα κάλλιστα να κάνω μια καινούργια σχέση. Αισθάνομαι τρομερά αμήχανα όμως, στη σκέψη ότι θα πρέπει να φλερτάρω. Πολλές φορές σκέφτομαι "δεν κάθεσαι καλύτερα σπίτι σου, βρε γεροντάκι;". Μου έχουν δημιουργηθεί διάφορα προσκόμματα, με αποτέλεσμα να λογοκρίνομαι συνέχεια, γιατί έχω την αγωνία ότι αν την πέσω σε κάποια που την περνάω 15 χρόνια, μπορεί να χαρακτηριστώ γελοίος. Παλαιότερα ήμουν πολύ ξεδιάντροπος και επιθετικός στο φλερτ. Όταν έβλεπα κάποια που με ενδιέφερε, είχα στόχο ότι στα επόμενα δέκα λεπτά θα έπρεπε τουλάχιστον να την έχω φιλήσει. Και για έναν περίεργο λόγο –επειδή δεν ήμουν ο αντικειμενικά ωραίος άνδρας– τα κατάφερνα συχνά. Θυμάμαι όταν ήμουν 20 και έβλεπα κανέναν 40άρη να τα έχει με καμιά 22χρονη, η πρώτη μου σκέψη ήταν "δεν ντρέπεται ο γερομπισμπίκης;" και στη συνέχεια έλεγα στον εαυτό μου "κοίτα, όταν θα είσαι στην ηλικία του, μην κάνεις κάτι τέτοιο να ξεφτιλιστείς". Παρ' όλα αυτά, όταν ενηλικιωθεί η κόρη μου, δεν θα σοκαριστώ αν τα φτιάξει με κάποιον που θα είναι 40. Πίστεψέ με, δεν θα είχα θέμα αν η κόρη μου γινόταν λεσβία, όπως δεν θα είχα κανένα πρόβλημα αν ήμουν εγώ ομoφυλόφιλος. Ο πατέρας μου μου έλεγε πάντα, ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει στη ζωή του ό,τι θέλει και αυτό είναι κάτι που θέλω να περάσω και στο παιδί μου», λέει χαρακτηριστικά.
Αν ήταν ομοφυλόφιλος, θα το παραδεχόταν δημόσια; «Όχι μόνο θα το έλεγα, θα το ούρλιαζα. Έχω πει ότι είμαι αρκετά διαστροφικός στο σeξ, που το θεωρώ πολύ πιο ακραίο από το να ήμουν ομοφυλόφιλος. Ξέρω πολλούς γκέι που είναι πολύ πιο συντηρητικοί στο σeξ από εμένα. Κάποτε με ρώτησαν αν είμαι υπέρ των γάμων των ομoφυλοφίλων και απάντησα όπως ακριβώς θα μου φαινόταν πολύ φασιστικό να παντρευτώ τη Βασούλα μου, έτσι δεν μπορώ να πω εγώ σε κανέναν τι θα κάνει στη ζωή του. Αυτά είναι προϊστορικά πράγματα. Είμαι σίγουρος, ότι μερικά χρόνια μετά η ανθρωπότητα θα αποκρύπτει το κομμάτι της ιστορίας όπου κατέκριναν δύο άνδρες ή δύο γυναίκες που ήθελαν να 'ναι μαζί, όπως θα τους φαίνεται αδιανόητο ότι κάποτε πολεμούσαν για να λύσουν τις διαφορές τους, γιατί όλα θα διευθετούνται με τον διάλογο», απαντά.
Τέλος, ο Κλέων Γρηγοριάδης αναφέρεται στην εμπειρία του από τον γάμο και το γεγονός ότι όσα του έμαθε ο έγγαμος βίος επί 6 χρόνια δεν του τα έμαθε η ψυχοθεραπεία. «Τα προβλήματα του γάμου είναι μόνο ενός είδους: η έλλειψη επικοινωνίας. Όταν σε γοητεύσει κάποιο πρόσωπο, καταβάλλεις κόπο για να το κατακτήσεις. Όταν τα καταφέρνεις, παύεις πια να προσπαθείς. Στον γάμο, λοιπόν, πολλές φορές αισθάνεσαι ότι δένεις τον γάιδαρό σου και αυτό έχει ως αποτέλεσμα η σχέση, όπως ακριβώς ένα φυτό που δεν το φροντίζεις, σιγά σιγά να μαραθεί. Αυτό που συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι παντρεύονται είναι να μην σκηνοθετούν την καθημερινότητά τους. Δεν είναι τίποτα να βγάλεις δύο κεράκια από ένα συρτάρι και να ετοιμάσεις ένα δείπνο υπό το φως των κεριών. Δυστυχώς, δεν το κάνουν και σιγά σιγά σταματάνε να μιλάνε», εξομολογείται.
