O Aπόστολος Γκλέτσος μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξή του για την αντίδρασή του κατά τη διάρκεια του αγιασμού στο σχολείο της περιοχής του, τις περιόδους κατάθλιψης που πέρασε, καθώς και για την εποχή που ήταν... «seχ machine».
Για τον αγιασμό, λέει: «Αυτό που μας έχει μείνει είναι η αντίδραση. Πρέπει ευρύτερα να αντιδρούμε σε αυτό που μας συμβαίνει. Μέρα με την ημέρα σαπίζει το οικοδόμημα που λέγεται Ελλάδα, η ψυχή και το σώμα της. Κανείς δεν κάνει τίποτα πια».
O ίδιος αναφέρει πως κατά καιρούς πέφτει ψυχολογικά: «Το βιώνω ανά διαστήματα. Παίρνω δύναμη από αυτό και μπορεί έπειτα να περάσει και ένας μήνας που θα είμαι μέσα στην ενέργεια. Προσπαθώ να μείνω στο σπίτι, μακριά από τον κόσμο. Διαβάζω, μαζεύω δύναμη. Κλαίω πάρα πολύ συχνά. Είναι το μυστικό μου, το αγχολυτικό μου. Μου δίνει δύναμη. Μπορεί και κάθε εβδομάδα επί σαράντα λεπτά να κλαίω».
Δεν διστάζει να αναφέρει πως κάνει ψυχανάλυση: «Έχω κάνει, και ακόμα βλέπω έναν άνθρωπο και μιλάμε. Με βοήθησε να δω καλύτερα τα πράγματα μόνος μου. Μου άνοιξε τα μάτια. Αντιμετώπισα προβλήματα υγείας, τα οποία με τρόμαξαν. Φοβήθηκα ότι θα πέθαινα. Εκεί χρειάστηκε να δω έναν ειδικό, να με βοηθήσει, να μου δώσει φάρμακα που θα μου ανέβαζαν τη διάθεση. Ακόμα και σήμερα, όταν δεν αισθάνομαι καλά, απευθύνομαι σε έναν ειδικό –ψυχολόγο ή ψυχίατρο– και μιλάμε».
Όσο για την περίοδο που ήταν... «seχ machine», αναφέρει: «Και ποιος δεν είναι «seχ machine» στα 25, τα 30 και τα 35; Τώρα, στα 47 μου, βλέποντας όσα γίνονται γύρω μου, δεν είναι το ίδιο, πρέπει να σε βοηθά και το περιβάλλον. Σε μια Ελλάδα που θα ευημερούσε, όπου όλοι θα είχαμε να φάμε, να πιούμε, να ζεσταθούμε, και η λίμπιντο θα ήταν ανεβασμένη. Τώρα είμαστε όλοι καταθλιπτικοί. Πού να πάει το μυαλό σου στο σ3ξ; Εμένα τουλάχιστον, ό,τι συμβαίνει με επηρεάζει πολύ. Δεν ευχαριστιέμαι ούτε το φαγητό που τρώω».
